Laat ons eerlijk zijn, zondag was een pijnlijke dag voor iedereen die vooruitgang en structurele verandering wilt. Maar vooral een klap in het gezicht van de vele minderheidsgroepen die iedere dag opnieuw moeten vechten tegen vooroordelen en stigmatisering.

Niet omdat we het niet hadden verwacht, maar vooral omdat er geen antwoord kon geboden worden op frustraties en onzekerheden die leefde bij een deel van de bevolking. We zijn als samenleving de afgelopen jaren te weinig onder elkaar gekomen en hebben te weinig met elkaar gepraat. We hebben ons laten duwen in een wij tegen zij verhaal waar iedereen bleef vasthouden aan het eigen gelijk. Bon, het is wat het is. De kiezer heeft gestemd en de kaarten zijn geschud. 20% stemde extreem rechts. Vanuit frustraties, angst voor het onbekende, sommige zelfs uit haat…

Ik vraag aan politici om de rug te rechten en te blijven vechten voor een betere toekomst voor eenieder van ons. Ga de straat terug op, luister naar de mensen maar vooral: neem iedereen zijn of haar bezorgdheid serieus. Sla terug met een progressief verhaal die de voedingsbodem voor radicalisatie in de samenleving wegneemt met respect voor iedereen.

Tegen de generatie na mij wil ik zeggen: engageer u! Blijf niet bij de pakken zitten maar zet je actief in voor de dingen waarin je gelooft. Laat je niet wijsmaken dat je geen verandering in de maatschappij kan teweegbrengen!

Tegen de bedrijfswereld wil ik zeggen: zet die oogkleppen af en omarm de diversiteit die Vlaanderen vandaag kent! Overal staan talentvolle jongeren klaar om mee voor het verschil te zorgen. Geef deze jongeren een kans, we kunnen als samenleving alleen maar vooruit gaan!

- Anoniem